czwartek, 28 kwietnia 2016

Wolf Kielich „Podróżniczki. W gorsecie i krynolinie przez dzikie ostępy”

Wolf Kielich, Podróżniczki, Okres ochronny na czarownice, Carmaniola
Alexandrine Tinne by Henri Auguste d'Ainecy Montpezat
Źródło: Wikimedia
W gorsecie, falbankach i zawsze pod górkę…

Koniec XIX wieku to czas odkrywania świata, zamalowywania białych plam na mapach, epoka wielkich podróżników takich jak David Livingstone, Stanley czy Baker. Nieustraszeni badacze wyruszali na nietknięte stopą białego człowieka ziemie a ich tropem ruszały armie by objąć w posiadanie odkryte tereny. To był wyjątkowo „męski” świat, w którym dla kobiet nie było miejsca. Skromne i niewinne „anioły domowego ogniska” postrzegane były jako bezradne i bezbronne istoty zdane zupełnie na silne męskie ramiona. Jednocześnie zaś owym „aniołom” odmawiano jakichkolwiek praw. Wiotkie, bezradne i nieme wprost z ojcowskich ramion wpadały w objęcia męża, który zarządzał według własnych fantazji nimi samymi, ich majątkiem oraz dziećmi. 

Wydawałoby się, że przy tak wielkim ubezwłasnowolnieniu kobiety nie mają szans na realizację jakichkolwiek zainteresowań czy pasji – no, może poza szydełkowaniem i haftowaniem serwetek i obrusów. Jednak, mimo tak wielu kłód rzucanych pod nogi – ukrytych pod warstwą falbanek jako wielce nieprzyzwoita część ciała – żyły w tym czasie kobiety, które potrafiły przeciwstawić się nakładanym ich płci ograniczeniom, odrzucały konwenanse i ruszały na spotkanie wielkiej przygody.

piątek, 22 kwietnia 2016

Howard Jacobson „Kupiec wenecki. Shylock się nazywam”

Dylematy nie tylko ojcowskie
Howard Jacobson, Kupiec wenecki, Shylock się nazywam, Okres ochronny na czarownice, Carmaniola
Credit Line: Steve Evans
Kolejną pozycją w PROJEKCIE SZEKSPIR –  seria powieści inspirowanych sztukami Szekspira napisanych przez znanych pisarzy z okazji czterechsetnej rocznicy śmierci wielkiego dramaturga – jest powieść oparta na komedii „Kupiec wenecki”. Jej autorem jest angielski pisarz Howard Jacobson, który znany jest z komicznych powieści opisujących żydowską społeczność w Wielkiej Brytanii. Wydaje się, że opowiedzenie na nowo dziejów Żyda Shylocka trafiło we właściwe ręce.

wtorek, 12 kwietnia 2016

Jeanette Winterson "Zimowa opowieść. Przepaść czasu"

Winterson, Zimowa opowieść, Przepaść czasu, Okres ochronny na czarownice, Carmaniola
Credit Line: Danna § curious tangles
       Pióra w przepaści

„Ciągle coś gubimy i odnajdujemy. 

Jakby cała historia była olbrzymim Biurem Rzeczy Znalezionych.

Może zaczęło się wtedy, gdy Księżyc odłupał się od Ziemi: blady, samotny, czujny, obecny, nietowarzyski, natchniony. Autystyczny bliźniak.

I zaczęły się te wszystkie opowieści o bliźniętach. O parach, które nie potrafią być osobno, ale nie mogą być razem. O oddalaniu się i zamykaniu się, o zatargach, o złamanych sercach, o kochankach, którzy myślą, że są nieśmiertelni, dopóki jedno z nich nie umrze.

Historie raju – po trosze Księżyca, po trosze łona. Dwie planety wirujące w przestrzeni”[1].


W roku 2016 obchodzimy czterechsetną rocznicę śmierci Williama Szekspira. Brytyjski wydawca Hogarth Press postanowił upamiętnić ten jubileusz i zaproponował znanym pisarzom by opowiedzieli na nowo najbardziej znane dzieła wielkiego dramaturga. Dzięki temu powstało kilka współczesnych powieści inspirowanych sztukami Szekspira. W Polsce książki te ukażą się pod egidą Wydawnictwa Dolnośląskiego w kolekcji „PROJEKT SZEKSPIR”. Pierwszą pozycją w tym zbiorze jest „Zimowa opowieść. Przepaść czasu” brytyjskiej pisarki Jeanette Winterson.

piątek, 1 kwietnia 2016

Donna Tartt "Mały przyjaciel"

Donna Tartt, Mały przyjaciel, Okres ochronny na czarownice, Carmaniola
Credit Line: Elliot Margolies
    Wojownicza księżniczka

Nie wszystkie małe dziewczynki to słodkie istotki w różowych sukienkach skromnie opuszczające oczy przy każdej okazji. Bywają i takie, które nie gorzej od chłopców wspinają się na drzewa a o ich ryzykanckiej naturze świadczą poobdzierane kolana i rozbite nosy. Takim łobuziakiem była Harriet – bohaterka powieści amerykańskiej pisarki Donny Tartt.

„Mała Harriet nie była ani ładna, ani słodka. Harriet była bystra. Odkąd nauczyła się mówić, Harriet była nieco kłopotliwą osobą w domu Cleve’ów. Gwałtowna na placu zabaw, obcesowa dla towarzystwa (…), w bibliotece wyszukiwała książki o Dżyngis-chanie”*.